Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Σιγά το μούσι, γιατρέ μου...

 
 
Σήμερα γυρνώντας από τον οδοντίατρό, μετά τον ετήσιο προληπτικό καθαρισμό, διαπίστωσα για άλλη μια φορά πόσο άβολα μπορεί να νιώσει ένας hipster σε κάθε παρόμοια επίσκεψη. Με το στόμα ανοιχτό και καθηλωμένος στην καρέκλα για αρκετά λεπτά, πρέπει με βαριά καρδιά να υποστεί το γεγονός πως τα γένια του έχουν καταπατηθεί βάναυσα από τα χεράκια του γιατρού κι έχουν βραχεί από τη διαδικασία ενώ το προσεγμένο  κερωμένο του μουστάκι έχει στραβώσει από τα πήγαινε-έλα των εργαλείων και το άνοιξε-κλείσε του στόματος. Τα μαλλιά δε, όση  μπριγιαντίνη κι αν έχει βάλει, σίγουρα θα χαλάσουν αφού για ώρα είναι πατικωμένα στην καρέκλα...  Κι όταν η επίσκεψη έχει τελειώσει κι ετοιμάζεται να φύγει και προσπαθεί μάταια να σουλουπωθεί λίγο στον καθρέφτη του προθαλάμου αισθάνεται στο σβέρκο τα ανεπιθύμητα και περίεργα βλέμματα των εν αναμονή ασθενών...  Τι να γίνει, όμως; Όλοι πρέπει να κάνουμε μικρές θυσίες χάριν της στοματικής μας υγιεινής. Τους καφέδες πάντως δεν τους κόβω...
 
 
 
 

ÓΑλέξανδρος Κεφαλάς  2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου