Σίγουρα θα έχετε πέσει πάνω σε κάποιον hipster στο ιστορικό κέντρο της πόλης που για αδιευκρίνιστο λόγο τραβάει φωτογραφίες με μια μηχανή που είχατε δει να πωλούν στο γιουσουρούμ στο μοναστηράκι ή ξεχασμένη σε κάποιο συρτάρι στο σπίτι της γιαγιάς σας.
Ο χίπστερ με καλλιτεχνικές ανησυχίες βγάζει φωτογραφίες με "φυσικό" πάντα φωτισμό χρησιμοποιώντας κάποια vintage φωτογραφική μηχανή (Lomography, Holgas, Blackbirds, Polaroid, κοκ). Μπορεί να μην έχει ιδέα από ISO, φακούς κλπ αλλά μια παλιακή μηχανή δίνει άλλον αέρα βρε παιδί μου... Άλλωστε όσο πιο θολό και φλου το αποτέλεσμα τόσο πιο εικαστικό και μετά-μοντέρνο! Πολλοί δε εξ αυτών απλά κρεμάνε την ρετρό μηχνή στο λαιμό τους ως ένα ακόμα στιλιστικό αξεσουάρ χωρίς να τη χρησιμοιποιούν καν!
Αν και σιχαίνεται, ως γνωστόν, οτιδήποτε mainstream τα τελευταία χρόνια άρχισε να χρησιμοποιεί και τις ψηφιακές κάμερες όπως ο κοινός θνητός. Οι τεχνικές παλαίωσης (ασπρόμαυρο/σέπια) είναι από τα αγαπημένα του εφέ. Η θεματολογία, από την άλλη, ποικίλει: το φαγητό που μόλις του σέρβιραν, ο άστεγος της γειτονιάς, ένα φύλλο πεσμένο στο κράσπεδο και κάθε τι που ιντριγκάρει την ευαίσθητη καλλιτεχνική του φύση και ενέχει βαθύ συμβολισμό. Φυσικά το αγαπημένο του προς φωτογράφηση αντικείμενο, η μούσα του και εκείνο που αξίζει να απαθανατιστεί για τις μελλοντικές γενιές δεν είναι άλλο από... τον ίδιο!
Προσωπικά δεν είμαι ιδιαίτερα λάτρης της φωτογραφίας. Οι δημιουργικές μου τάσεις βρίσκουν αλλού διέξοδο (μουσική, συγγραφή, σχέδιο). Έχω μια vintage Ruby Pax του παππού μου αλλά δεν την έχω χρησιμοποιήσει ποτέ μου. Προτιμώ την ψηφιακή. Υπό αυτό το πρίσμα δεν είμαι και τόσο χίπστερ μάλλον...
Η Ruby Pax μου...
Smile...
Ó Αλέξανδρος Κεφαλάς 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου