Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Τα τατουάζ του Hipster



Όποιος επιχειρεί να διακοσμήσει το σώμα του δια της μόνιμης μεθόδου της δερματοστιξίας (ο όρος τατουάζ προέρχεται από τη λέξη "τατάου" που χρησιμοποιούσαν οι ιθαγενείς της Ταϊτής) δεν είναι επουδενί hipster μιας και η  επέλαση της "μόδας" στις μέρες μας φαίνεται πως δεν κάνει διακρίσεις. Πώς ο χίπστερ, λοιπόν, διαχωρίζει εαυτόν από την πλέμπα;


Πρωτόγονο σύμβολο ενηλικίωσης, αλλοτινό κοινωνικό "στίγμα" για τους ναυτικούς, τους φυλακισμένους και εν γένει ανθρώπους του περιθωρίου, το τατουάζ υιοθετήθηκε από τον χίπστερ ως μία μορφή τέχνης με έντονα προσωπικό χαρακτήρα.




Κάθε χίπστερ, λοιπόν, που σέβεται τον εαυτό του με χαρακτηριστική άνεση θα "χτυπήσει" ένα ή περισσότερα τατουάζ στο σώμα του. Οι νεκροκεφαλές, οι πειρατικές γαλέρες, τα tribal σχέδια,  οι σέξι γκόμενες και άλλα σχετικά δεν έχουν θέση στο δέρμα του σοφιστικέ χίπστερ καθώς προτιμώνται από τις απαίδευτες μάζες και δεν εξαίρουν δεόντως τη μοναδικότητά του.



Πολλοί, που απλά ακολουθούν τη μόδα, σπεύδουν να "μετατρέψουν" τα τατουάζ τους σε πιο "χιπστερικά" προσθέτοντας χρωματιστά  σχέδια και άλλα διάφορα γύρω από τα mainstream tribal τους...


Ο χίπστερ θα το σκεφθεί πολύ πριν προχωρήσει σε μια μόνιμη επέμβαση στην εμφάνιση του και γι' αυτό το τατουάζ του είναι συνήθως προϊόν ώριμης απόφασης. Μερικοί προτιμούν λίγα και χαρακτηριστικά (καλή ώρα) και άλλοι εκτεταμένα (το γνωστό "μανίκι" που εκτείνεται σε όλο το χέρι, μεγάλα σχέδια στο στέρνο, το λαιμό κοκ ή μικρότερα στα δάχτυλα κλπ).

 

Vintage αυθεντικά σχέδια, ιστορικά, εραλδικά, λατινικές επιγραφές, έργα τέχνης, αφηρημένα, γνήσια αφρικανικά & κινέζικα, αστεία καρτούν και οτιδήποτε σχετίζεται με την φιλοσοφημένη ιδιοσυγκρασία του είναι στην κορυφή της λίστας. Γενικά ο χίπστερ κατά κανόνα χτυπά αντιπροσωπευτικά για εκείνον τατουάζ.


Με την ίδια λογική μου "χτύπησαν" τα δικά μου στο Ritual Tattoo Athens (http://www.ritualtattoo.gr/), ο Lazaros & η Ρέα στο Scripta Manent Tattoo Studio (http://scripta-manent.gr/). Προσωπικά μου αρέσουν τα σχέδια με μαύρο μελάνι και όχι τα πολύ έγχρωμα (τα βρίσκω λίγο κραυγαλέα και δε συνάδουν τόσο με την ιδιοσυγκρασία μου).


Πολλοί διστάσουν λόγω της ΄μονιμότητας΄ μιας τέτοιας επέμβασης και καλά κάνουν. Το δέρμα μας με την πάροδο του χρόνου χαλαρώνει και γίνεται πιο ελαστικό με αποτέλεσμα τα σχέδια σταδιακά να θαμπώνουν, να χάνουν μέρος των λεπτομερειών και σε ακραίες περιπτώσεις να αλλοιώνονται. Εντούτοις πάντα θα δείχνουν ωραία πάνω μας αν είναι προϊόντα ώριμης σκέψης κι ελεύθερης επιλογής. Ένα ανεξίτηλο σημάδι του 'είναι' μας.


Όπως και να 'χει όταν κάνεις κάτι μόνιμο πρέπει να είσαι σίγουρος πως σε εκφράζει απόλυτα και δε θα το μετανιώσεις...  Φυσικά μετά το πρώτο εθίζεσαι. Έχω αρκετά και θέλω κι άλλα! Μήπως τα tattoos μου με κάνουν χίπστερ λοιπόν;

 
Τα αρχικά του ονόματός μου  στην αριστερή γάμπα σχεδιασμένα από ΄μένα & το οικόσημο της οικογένειας μου στο δεξί μπράτσο. 
Στον αριστερό πήχη χτύπησα σε δική μου πάντα γραμματοσειρά το  "Ars longa" (H Τέχνη Αιώνια) ενώ στο δεξί εσωτερικά ένα δικό μου λογοτεχνικό eternity.
Από πάνω του έκανα ένα χιπστεράκο...
Επίσης μια σημαντική ημερομηνία για' μενα στο δεξί μπράτσο και κάτω από τα αρχικά για να 'γεμίσει' ένα αραβούργημα από μια παλιά έκδοση.
Και το μανίκι ΄γέμισε' σταδιακά με διάφορα...



Δες επίσης :

 ÓΑλέξανδρος Κεφαλάς  2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου